Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Κομψῶν Αἰλούρων Τάξις


   Διστάζω νὰ θέσω τὸ αἰώνιο ἐρώτημα «γάτα ἢ σκύλος», διότι θὰ ἔχουμε δράματα. Δίνω ὅμως τὸν λόγο καὶ τὴν γραφίδα στὸν μεγάλο:

Τὸ καταστατικὸν τῆς τῶν Κομψῶν Αἰλούρων Τάξεως, διὰ χειρὸς Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, μὲ ὑπογράφοντα τὸν «Ἀμπντοὺλ Ἀλχαζρέντ» (δηλαδὴ τὸν συγγραφέα), 26-4-1936. (Howard Phillips Lovecraft, Kompson Ailouron Taxis (Band of Elegant Cats), KAT, cat)

   Ἡ γάτα εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου, φορέας ἱστοριῶν ξεχασμένων αὐτοκρατοριῶν στὴ Μορόη καὶ στὸ Ὀφίρ. Συγγενεύει μὲ τοὺς ἄρχοντες τῆς ζούγκλας καὶ ἔχει κληρονομήσει τὰ μυστικὰ τῆς παλιᾶς καὶ δυσοίωνης Ἀφρικῆς. Ἡ Σφίγγα εἶναι ἐξαδέλφη της, ἡ γάτα μιλᾷ τὴ γλῶσσα της· ἀλλὰ εἶναι πιὸ ἀρχαία ἀπὸ τὴ Σφίγγα, καὶ θυμᾶται ὅσα ἐκείνη ἔχει ξεχάσει...
(Χ.Φ. Λάβκραφτ, ἐπιστολὴ στὸν Ράινχαρντ Κλάινερ, 21-5-1920)

Διὰ χειρὸς Boris Vallejo, 1977.

   Οἱ περισσότερες ἀπόπειρες νὰ ταξινομηθοῦν μὲ ἀκρίβεια οἱ ἐραστὲς τῶν γατῶν καὶ τῶν σκύλων ἀνάλογα μὲ τὴν κοινωνικὴ καὶ φιλοσοφικὴ θέση τους θὰ ἀποτυγχάνουν ὑποχρεωτικὰ ἐξ αἰτίας τῆς θεμελιώδους πολυπλοκότητας τοῦ ἀνθρώπινου μυαλού. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι ὅσο πιὸ καθαρὰ αἰσθητικὸς εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, τόσο πιθανότερο εἶναι νὰ προτιμᾷ τὶς γάτες, ἀφοῦ ἡ ἀνώτερη κομψότητα, ὀμορφιά, συμπεριφορὰ καὶ τάξη τῆς γάτας δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ κατακτήσει τὴ φαντασία ὁποιουδήποτε ἀντικειμενικοῦ παρατηρητῆ, χειραφετημένου ἀπὸ τὶς κοσμικὲς καὶ ἠθικὲς ψευδαισθήσεις. Στὴν πραγματικότητα οἱ καθαρὰ αἰσθητικοὶ συντελεστὲς βαραίνουν ἐξαιρετικὰ περισσότερο ἀπὸ τοὺς φιλοσοφικούς· ἔτσι, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἕνας τζέντλεμαν σέβεται τὴ γάτα γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία, τὴν ἀπόσταση, τὴν αὐτάρκεια καὶ τὴ νηφαλιότητά της, στὴν πραγματικότητα ἀγαπᾷ τὴ γάτα κυρίως ἐξ αἰτίας τῆς ἀσύγκριτης ὀμορφιᾶς καὶ τῆς κατὰ πολὺ ἀνώτερης ἁπαλότητας καὶ καθαριότητας τῶν συνηθειῶν της σὲ σύγκριση μὲ τὶς συνήθειες τῶν θορυβωδῶν, βρωμερῶν, ἐνοχλητικῶν, κλαψιάρηδων, καὶ ἀκατάστατων σκύλων. Ἡ γάτα ἔχει μιὰ γοητεία καὶ μιὰ διάθεση καὶ μιὰ κλασικὴ αὐτοσυγκράτηση τῶν ὁποίων οἱ σκύλοι στεροῦνται ὁλοκληρωτικὰ καὶ ἡ ἔλξη ποὺ ἀσκεῖ στὴ φαντασία εἶναι τεράστια -ὅλα αὐτὰ ἐντελῶς ἀνεξάρτητα ἀπὸ θέματα συμπάθειας, ἀφοσίωσης, ἐξάρτησης, ἀποστασιοποίησης, ἀνωτερότητας ἢ κατωτερότητας. Πραγματικά, κανένας λογικὸς ἐραστὴς τῶν γατῶν δὲν χρειάζεται νὰ καταφύγει στοὺς προδοτικούς, στερεότυπους ὅρους τῆς ψυχολογίας. Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ συγκροτήσει ἕνα πρότυπο καθαρῆς ὀμορφιᾶς χωρὶς παράπλευρα ἐννοιακὰ φορτία -καὶ ἡ γάτα ἔρχεται ἀμέσως νὰ βρεῖ ἐκεῖ τὴν θέση της! Ἀγαπᾶμε τὰ γατάκια, ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ τὶς μικρὲς φαβορίτες τους, καὶ δὲν δίνουμε δεκάρα ἂν εἶναι ἀνώτερα ἢ κατώτερα! Εἶναι δαιμονικὰ χαριτωμένα καὶ εἶναι τὸ μόνο ποὺ ξέρουμε καὶ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ ξέρουμε!...
(Χ.Φ. Λάβκραφτ, ἐπιστολὴ στὸν Τζέημς Φ. Μόρτον, Δεκ. 1926, Κυριακή)

(Ἡ φωτογραφία καὶ τὰ κείμενα τοῦ Χ.Φ.Λ. ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸ βιβλίον: Χ.Φ. Λάβκραφτ, «Ἐπιστολές», ἐκδ. Αἴολος, Ἀθήνα 1997.)

1 σχόλιο:

  1. Ἠράσθην τῶν γαλῶν. Παρὰ τὰς φήμας, οὐδέποτε ἠπατήθην ἐκ τῆς λαϊκῶς θρυλουμένης των ἀφερεγγυότητος. Διότι τὰς ἐσπούδασα καλῶς.
    Καὶ ἐξ αὐτῶν ἐδιδάχθην τὴν ἔννοιαν τῶν ὅρίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή